Przy tych pierożkach prawdopodobnie znaczenie ma gęstość jogurtu (kefiru, maślanki). Gęste mleko nie wymaga tyle mąki. Trzeba robić trochę na wyczucie, ciasto powinno być miękkie i plastyczne. Ma tendencję do rozmiękania. W razie konieczności mąką oprószyć blat, ewentualnie dłonie. Im więcej mąki dodamy, tym bardziej ścisłe będą pierogi. Jednak nawet te twardsze są bardzo smaczne, przypominają kluchy kładzione łyżką do mlecznej zupy.
Potrzebne na około 30 sztuk:
2 jogurty naturalne, każdy o pojemności 180 ml (364 g - tyle wyskrobałam z kubeczków)
360 g mąki pszennej (początkowo wsypać mniej)
opcjonalnie olej do ciasta i do smażenia cebulki (do polania)
cebula (przesmażona do polania)
Zmieszać jogurt z mąką, wyrabiać ciasto. Rozwałkować na gruby placek, wykrawać szklanką krążki. Nakładać farsz, ścisnąć dokładnie brzeg, oprószyć lekko mąką. Gotować na wolnym ogniu. Pierogi nie otwierają się w czasie gotowania, choć podczas sklejania brzeg wydaje się ledwo trzymać. Po chwili od wrzucenia do wrzątku delikatnie oderwać je łopatką od dna. Gdy wypłyną gotować jeszcze 2-3 minuty.
U mnie mąki okazało się trochę za dużo, nie mogłam jej do końca wrobić. Dolałam jeszcze 80 g jogurtu i w efekcie mąki było teraz mało. Należy po prostu składniki dodawać partiami, nie wszystko od razu. Dwa razy nalałam na dłoń trochę oleju, ciasto zrobiło się bardziej gładkie i luźniejsze. Kilka razy musiałam je oprószyć mąką. Farszu nie nakładamy dużo, krążki nie rozciągają się zbyt wiele.
Takie pierożki to zawsze coś odmiennego. Choć na hasło "pierogi" przywołuję raczej wygląd i smak tych tradycyjnych, przy których jest też zdecydowanie mniej problemów, są też delikatniejsze. Sądzę, iż to także kwestia wprawy. Pierożki są smaczne również na słodko. Do kilku krążków nałożyłam smażoną skórkę pomarańczową domowej roboty. Bardzo fajne zestawienie. Przy okazji - do transportowania na duże odległości akurat te pierogi mogą być wdzięczniejsze. Są grubsze, ciasto jest stabilniejsze i nie rozpadnie się tak szybko.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz